دارویی، زیبایی، بهداشت، مکمل | مجله داروخانه شبانه روزی دکتر رضوی پور

معمولا زمانی که افراد دارای پوست چرب در مورد کرم های آبرسان سوال می‌کنند، دغدغه اصلی آنها این است که نمی‌خواهند پوستشان به دلیل استفاده از کرم‌ها چرب و سنگین شود. برخی از این افراد از استفاده از کرم‌ها امتناع می‌کنند زیرا فکر می‌کنند که پوست را چرب می‌کند، در حالی که برخی دیگر اعتقاد دارند که پوستشان به دلیل چربی نیاز به آبرسانی ندارد.

اما نکته مهم این است که افراد دارای پوست چرب ممکن است پوستشان خشک و بی آبی شود، بنابراین آنها نیز باید از کرم‌های آبرسان مناسب برای پوست خود استفاده کنند که عموما ضد آکنه، سبک و بر پایه آب هستند. این محصولات علاوه بر آبرسانی به پوست، مشکلات و نیازهای پوست‌های چرب را به خوبی رفع می‌کنند.

آبرسانی به پوست چرب

افراد دارای پوست چرب اغلب نگرانی دارند که استفاده از کرم‌های آبرسان پوستشان را چرب‌تر کند. با این حال، آبرسانی به پوست چرب به کنترل تولید چربی کمک کرده و به حفظ تعادل و سلامت پوست می‌افزاید. استفاده منظم از مرطوب‌کننده‌های مخصوص پوست چرب می‌تواند در کاهش مشکلات پوستی مانند آکنه و مسدود شدن منافذ بسیار موثر باشد و همچنین یک لایه محافظ در برابر آلودگی‌های محیطی ایجاد می‌کند. علاوه بر این، آبرسانی مناسب به پوست می‌تواند در کند کردن علائم پیری پوست مؤثر واقع شود.

مهم است که افراد دارای پوست چرب بدانند پوستشان علاوه بر چربی، به آبرسانی نیز نیاز دارد. استفاده از محصولات آبرسان سبک و بر پایه آب که به طور خاص برای نیازهای پوست چرب طراحی شده‌اند، می‌تواند به حفظ سلامتی و تعادل پوست کمک کند. این محصولات با فرمولاسیون خود، ضمن آبرسانی، به حل مشکلات ویژه پوست چرب نیز می‌پردازند.

ویژگی های کرم آبرسان پوست چرب

کرم‌های آبرسان مخصوص پوست‌های چرب با طراحی خاصی تولید می‌شوند که هم آبرسانی به پوست را تضمین می‌کنند و هم پاسخگوی مشکلات ویژه این نوع پوست هستند. این کرم‌ها می‌توانند تولید چربی را متعادل کرده، جلوه‌ای مات به پوست بدهند، و از انسداد منافذ جلوگیری کنند. با توجه به اینکه افراد با پوست چرب اغلب نگران سنگینی و افزایش چربی پوست خود پس از استفاده از کرم هستند، کرم‌های آبرسان برای پوست‌های چرب با بافت‌های سبک تولید می‌شوند که سریع جذب می‌شوند و حس راحتی بیشتری به کاربر می‌دهند.

این محصولات نه تنها آبرسانی عمیقی به پوست ارائه می‌دهند بلکه با ترکیبات مغذی خود، به تقویت و شادابی پوست کمک می‌کنند. تولید این کرم‌ها با در نظر گرفتن نیازهای خاص پوست‌های چرب انجام می‌شود تا بدون افزایش برق پوست یا ایجاد جوش، به پوست رطوبت و مواد مغذی لازم را برسانند. به این ترتیب، کرم‌های آبرسان برای پوست چرب نه تنها به حفظ سلامت و شادابی پوست کمک می‌کنند بلکه به بهبود کلی ظاهر پوست نیز منجر می‌شوند.

تفاوت کرم آبرسان و مرطوب کننده را بشناسید

برای درک بهتر تفاوت بین کرم‌های آبرسان و مرطوب‌کننده، باید بدانیم که مرطوب‌کننده اصطلاحی کلی است که شامل موادی با پایه روغنی می‌شود که سطح پوست را پوشانده و از دست رفتن آب جلوگیری می‌کنند، در حالی که آبرسان‌ها، موادی هستند که رطوبت را به پوست جذب و نگه می‌دارند. انتخاب محصولی که هر دو نیاز آبرسانی و مرطوب‌سازی پوست را برآورده کند، می‌تواند به حفظ سلامتی و زیبایی پوست در تمام طول سال کمک کند.

چه عاملی موجب چرب شدن بیش از حد پوست می‌شود؟ پوست چرب به دلیل تولید بیش از حد سبوم از غدد چربی ایجاد می‌شود. این سبوم اضافی می‌تواند به دلیل عوامل متعددی مانند وراثت، استرس، رژیم غذایی، تغییرات هورمونی، آلودگی و مراقبت نامناسب از پوست رخ بدهد.

کدام دسته از مرطوب‌کننده‌ها مناسب پوست چرب نیستند؟

• مرطوب‌کننده‌های مبتنی بر چربی: محصولات حاوی نفت خام، روغن معدنی یا موم‌ها برای آبرسانی پوست چرب گزینه‌های مناسبی به شمار نمی‌روند. این نوع مرطوب‌کننده‌ها به جای اینکه جذب شوند، فقط روی پوست می‌نشینند و با تشدید انسداد منافذ، موجب ایجاد آکنه و سایر مشکلات پوستی می‌شوند.

• کرم‌ها و لوسیون‌های سنگین: این دسته ترکیبات به جای اینکه جذب شوند، فقط روی پوست می‌نشینند و باعث مسدود شدن منافذ می‌شوند.

کدام دسته از مرطوب‌کننده‌ها مناسب پوست چرب هستند؟

• مرطوب‌کننده‌های غیر کومدوژنیک: بهترین آبرسان پوست چرب، آبرسان "غیر کومدون زا" است. به این معنی است که منافذ پوست را مسدود نمی‌کند. در واقع احتمال کمتری برای ایجاد کومدون یا جوش‌های سر سیاه و سرسفید وجود دارد.

• مرطوب‌کننده‌های مبتنی بر آب: این دسته از مرطوب‌کننده‌ها مانند مرطوب‌کننده‌های بر پایه ژل، به بازسازی تعادل رطوبت طبیعی پوست کمک می‌کنند و استفاده از آن‌ها موجب ایجاد احساس سنگینی روی پوست نمی‌شود.

کبد چرب به عنوان یکی از بیماری‌های رایج که بر کبد تأثیر می‌گذارد، شناخته می‌شود و می‌تواند در صورت عدم درمان، سلامت کلی بدن را به خطر بیندازد. کبد به عنوان یک ارگان حیاتی، وظیفه پاک‌سازی خون و انجام فرآیندهای متابولیکی مهم را بر عهده دارد. بیماری کبد چرب، که استئاتوز کبدی نیز نامیده می‌شود، به وضعیتی اشاره دارد که در آن تجمع بیش از حد چربی در کبد رخ می‌دهد. بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری ممکن است هیچ علامتی نداشته باشند و از وجود بیماری در بدن خود آگاه نباشند.

با این وجود، در برخی موارد، کبد چرب می‌تواند به کبد آسیب بزند. خوشبختانه، امکان پیشگیری و درمان کبد چرب از طریق تغییر سبک زندگی وجود دارد. بیماری کبد چرب به عنوان یکی از بیماری‌های خاموش شناخته می‌شود که افراد بسیاری را تحت تأثیر قرار می‌دهد، و اهمیت شناخت علائم و نشانه‌های این بیماری و انجام دادن آزمایش‌های خون به صورت دوره‌ای برای تضمین سلامت، بیش از پیش مورد تأکید قرار می‌گیرد.

کبد چرب و اهمیت آن

کبد چرب، زمانی رخ می‌دهد که چربی بیش از حد در کبد تجمع یافته و اگر بیش از 5 تا 10 درصد وزن کبد از چربی تشکیل شده باشد، این شرایط را می‌توان کبد چرب نامید. کبد به عنوان دومین اندام بزرگ بدن، نقش مهمی در پردازش مواد غذایی و فیلتر کردن مواد مضر از خون دارد. این بیماری، که گاهی بیماری خاموش کبدی نامیده می‌شود، می‌تواند بدون ایجاد علائم مشخصی بروز پیدا کند و در سراسر جهان، به ویژه در کشورهای غربی، رو به افزایش است. اما، امیدوارکننده است که بیماری کبد چرب با تغییرات در سبک زندگی قابل درمان و برگشت‌پذیر است.

کبد چرب به عنوان یکی از بیماری‌های رایج که به کبد آسیب می‌رساند، می‌تواند تأثیرات گسترده‌ای بر سلامت فرد داشته باشد. این بیماری به وضعیتی گفته می‌شود که در آن چربی بیش از حد در کبد تجمع پیدا می‌کند، معمولاً بدون نشان دادن علائم مشخصی. در مواردی که پیشرفت کند، می‌تواند منجر به آسیب‌های جدی در کبد شود. با این حال، بسیاری از موارد کبد چرب قابل پیشگیری و درمان با تغییر سبک زندگی هستند.

انواع کبد چرب

کبد چرب غیرالکلی (NAFLD): این نوع بیماری زمانی رخ می‌دهد که مشکلی در فرآیند شکستن چربی‌ها در کبد ایجاد شود و چربی اضافی در بافت‌های کبد جمع شود. این وضعیت بدون ارتباط با مصرف الکل است و در صورتی تشخیص داده می‌شود که بیش از 10 درصد وزن کبد از چربی تشکیل شده باشد. در مراحل پیشرفته، ممکن است به سیروز یا آسیب دائمی کبد منجر شود.

کبد چرب الکلی (AFLD): این بیماری اولین مرحله‌های آسیب کبدی مرتبط با مصرف الکل است و در نتیجه آسیب دیدگی کبد از شکستن چربی‌ها به وجود می‌آید. در صورت توقف مصرف الکل، این وضعیت قابل درمان است.

کبد چرب بارداری: اگرچه نادر، اما تجمع چربی در کبد در دوران بارداری می‌تواند خطراتی برای هم مادر و هم جنین ایجاد کند، از جمله نارسایی کبدی و خونریزی. معتقدند که این وضعیت با هورمون‌های بارداری مرتبط است و معمولاً در سه ماهه سوم ظاهر می‌شود.

گریدبندی کبد چرب

این بیماری بر اساس میزان پیشرفت به چهار گرید تقسیم می‌شود:

• گرید ۱: کبد چرب ساده، مربوط به تغذیه ناسالم.
• گرید ۲: وضعیت پیچیده‌تر که نیازمند رژیم غذایی خاص است.
• گرید ۳: قابل درمان با بهبود سبک زندگی.
• گرید ۴: سیروز کبدی که در صورت عدم درمان، نیاز به پیوند کبد دارد.

علائم کبد چرب

بسیاری از افراد مبتلا به کبد چرب هیچ علامتی ندارند، اما برخی ممکن است نشانه‌هایی مانند خستگی و درد در قسمت بالای راست شکم را تجربه کنند. در موارد پیشرفته، علائمی مانند شکم متورم، یرقان و تغییرات در اندازه سینه‌ها در مردان ممکن است ظاهر شوند.

تشخیص کبد چرب اغلب در مطب پزشک انجام می‌شود، چرا که این بیماری معمولاً بدون علائم بارزی است و ممکن است فرد تا زمانی که پزشک به آن اشاره نکند، از وجود آن بی‌خبر باشد. افزایش سطح آنزیم‌های کبدی در آزمایش خون می‌تواند نخستین نشانه‌های آسیب کبدی باشد. پزشک برای ارزیابی دقیق‌تر ممکن است درخواست انجام تصویربرداری از کبد مانند سی‌تی اسکن یا انجام بیوپسی کبد را بدهد تا میزان پیشرفت بیماری مشخص شود.

برنامه غذایی مناسب برای درمان کبد چرب

درمان و پیشگیری از پیشرفت کبد چرب نیازمند تغییر در سبک زندگی و کاهش وزن است. اصلاح رژیم غذایی از جمله اقدامات اولیه‌ای است که برای مدیریت این بیماری توصیه می‌شود. پس از تعیین فهرستی از مواد غذایی که باید از رژیم غذایی حذف شوند، لازم است که مواد غذایی مفید برای بهبود کبد چرب شناسایی شوند. پیروی از یک رژیم لاغری مبتنی بر اصول علمی می‌تواند به شما کمک کند تا وزن خود را کاهش دهید و به تناسب اندام دست یابید. این نوع رژیم‌ها نه تنها در کاهش وزن مؤثرند بلکه به تغییر سبک زندگی شما نیز کمک می‌کنند. آن‌ها به شما کمک می‌کنند تا کالری دریافتی را تغییر دهید، حجم معده را کاهش دهید، مصرف مواد غذایی سالم را به جای غذاهای ناسالم افزایش دهید و بدون حذف کامل یا محدودیت‌های شدید در مواد غذایی، مواد مغذی مورد نیاز بدن را دریافت کنید. علاوه بر این، ترکیب رژیم غذایی با فعالیت‌های ورزشی مناسب می‌تواند به تقویت اثربخشی برنامه کاهش وزن و بهبود سلامت کبد کمک کند. بنابراین، با پیروی از یک رژیم غذایی متعادل و سالم، می‌توانید سلامت کبد خود را بهبود ببخشید و تناسب اندام خود را حفظ کنید.

بدنسازی یکی از رشته‌های ورزشی محبوب و معتبر در سرتاسر جهان است که هدف آن بهبود عملکرد ورزشی و تقویت حجم و قدرت عضلانی است. برای رسیدن به اهداف ورزشی خود، ورزشکاران و بدنسازان به دنبال استراتژی‌ها و مکمل‌هایی هستند که بتوانند به آن‌ها در افزایش کارایی و بهبود نتایج تمرینات‌شان کمک کنند. کراتین، به عنوان یکی از مکمل‌های پرطرفدار در این زمینه، شناخته می‌شود.

کراتین، ترکیب طبیعی موجود در بدن انسان، نقش اساسی در تولید انرژی و تقویت قدرت عضلانی دارد. این مکمل به خاطر تأثیرگذاری مثبت بر عملکرد ورزشی و افزایش حجم عضلات، مورد استقبال ورزشکاران قرار گرفته است.

در ادامه، به بررسی مزایای استفاده از کراتین در بدنسازی و تأثیر آن بر بهبود عملکرد ورزشی و افزایش حجم عضلات خواهیم پرداخت. ما به تحلیل داده‌ها و نتایج علمی پیرامون این مکمل می‌پردازیم تا شما را در گرفتن تصمیمی آگاهانه برای بهبود تمرینات بدنسازی‌تان یاری دهیم.

کراتین چیست؟

کراتین یک پروتئین ساختاری طبیعی است که در بدن انسان و بسیاری از موجودات زنده دیگر یافت می‌شود. تولید این ترکیب در بدن از آمینو اسیدهایی نظیر آرژینین، گلیسین، و متیونین صورت می‌گیرد و در بافت‌هایی مانند عضلات، مو، و ناخن حضور دارد.

یکی از ویژگی‌های برجسته کراتین، توانایی آن در تولید انرژی فوری است که به شکل آدنوزین تری‌فسفات (ATP)، منبع اصلی انرژی برای فعالیت‌های ورزشی و حرکت‌های عضلانی، ارائه می‌شود. وقتی به انرژی سریع نیاز دارید، کراتین به عضلات کمک می‌کند تا ATP را سریع‌تر تولید کرده و انرژی لازم برای تمرینات فشرده ورزشی را فراهم آورند.

این افزایش توانایی در تولید ATP توسط کراتین به افزایش قدرت و استقامت عضلات کمک می‌کند، که به نوبه خود منجر به بهبود عملکرد ورزشی و افزایش حجم عضلانی می‌شود.

آیا کراتین به تنهایی حجم می‌دهد؟

کراتین به تنهایی نمی‌تواند باعث افزایش حجم عضلانی شود. این مکمل با تقویت قدرت عضلانی، کیفیت تمرینات ورزشی را بهبود بخشیده و میزان اثربخشی جلسات تمرینی را در این دوره افزایش می‌دهد. با این حال، برای رسیدن به حجم عضلانی ایده‌آل، انجام دقیق تمرینات برنامه‌ریزی شده، پیروی از یک رژیم غذایی متعادل و استفاده از مکمل‌های تخصصی دیگر تحت نظارت یک متخصص تغذیه ضروری است.

راهنمای مصرف کراتین

مصرف کراتین به دو شیوه قابل انجام است:

روش با فاز بارگیری:

فاز بارگیری: این دوره، که 5 تا 7 روز طول می‌کشد، شامل مصرف روزانه 20 تا 25 گرم کراتین، یا معادل 0.3 گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، می‌شود.

فاز نگهداری: در این مرحله، توصیه می‌شود روزانه 3 تا 5 گرم کراتین یا 0.03 گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن مصرف شود. استفاده از فاز بارگیری به دستیابی سریع‌تر به حجم عضلانی کمک می‌کند.

روش بدون فاز بارگیری:

در این روش، روزانه 3 تا 5 گرم کراتین مصرف می‌شود.

مدت زمان مصرف کراتین به اهداف ورزشی شما بستگی دارد. توصیه می‌شود که استفاده از کراتین به مدت 8 هفته ادامه یابد، اگرچه مصرف این مکمل تا 3 ماه نیز ایمن تلقی می‌شود. پس از پایان یافتن دوره مصرف، توصیه می‌شود برای یک دوره 2 تا 4 هفته‌ای مصرف کراتین را متوقف کرده و به بدن فرصت استراحت دهید.

کراتین در دوره حجم

بدنسازی به دو فاز اصلی تقسیم می‌شود: دوره حجم (Bulking) و دوره چربی‌سوزی (Cut). در دوره حجم، هدف ورزشکاران بر افزایش توده و حجم عضلانی از طریق اجرای تمرینات قدرتی، افزایش دریافت کالری و به کارگیری مکمل‌های مناسب است. در این مقاله، ما بر روی نقش کراتین در این دوره تمرکز خواهیم کرد.

کراتین، با جذب آب در سلول‌های عضلانی، به افزایش حجم عضلات کمک می‌کند و ممکن است در رشد عضلانی نقش داشته باشد. این مکمل همچنین می‌تواند به بهبود سیگنال‌های سلولی و افزایش ترشح هورمون IGF-1 کمک کرده و در نتیجه، به ترمیم و رشد عضلات جدید کمک کند.

عوارض جانبی کراتین در بدنسازی

کراتین برای افراد سالم، به طور کلی بی‌خطر است. با این حال، مصرف بیش از حد آن یا مصرف بر روی معده خالی ممکن است مشکلاتی مانند دردهای شکمی، احساس کشیدگی و فشار در عضلات، و دهیدراتاسیون ایجاد کند. مصرف کراتین برای افراد مبتلا به نارسایی کلیه یا بیماری‌های کبدی توصیه نمی‌شود و این افراد باید قبل از استفاده، با پزشک خود مشورت کنند.

کراتین و افزایش وزن

پاسخ به این سوال که آیا کراتین باعث افزایش وزن می‌شود، مثبت است. به‌ویژه اگر برای اولین بار از کراتین استفاده کنید و فاز بارگیری سریع را دنبال کنید، احتمال افزایش وزن 1 تا 2 کیلوگرمی وجود دارد. بنابراین، اگر در حال آماده‌سازی برای مسابقه‌ای با نیاز به وزن کشی هستید، باید در نظر داشته باشید که مصرف کراتین می‌تواند بر وزن شما تأثیر بگذارد.

برای افراد لاغر که در دوره حجم قرار دارند، پس از 8 هفته شروع تمرینات، می‌توانند در کنار گینرهای مناسب برای افزایش وزن و بهبود عملکرد ورزشی، از مکمل کراتین استفاده کنند. این رویکرد به آن‌ها کمک می‌کند تا به اهداف توده‌سازی عضلانی خود برسند.

قارچ گانودرما، یا ریشی، به نام علمی Ganoderma lucidum شناخته می‌شود، یک قارچ غیرسمی با ارزش دارویی بالا و سابقه‌ای طولانی در بهبود سلامت و افزایش طول عمر در کشورهای آسیای شرقی مانند چین و ژاپن است. این قارچ، که برای ظاهر براق و بافت چوب مانندش معروف است، در زبان چینی به Lingzhi معروف بوده و نمادی از قدرت معنوی و جاودانگی است. امروزه، محصولات گانودرما در قالب‌های مختلفی مانند پودر، مکمل غذایی، چای و دمنوش در دسترس قرار دارند و از قسمت‌های مختلف قارچ از جمله میسلیوم و هاگ تهیه می‌شوند. خواص این قارچ شامل تقویت سیستم ایمنی، خواص آنتی‌اکسیدانی و آنتی‌باکتریال است. اگرچه بسیاری از باورها درباره فواید گانودرما بر پایه کاربردهای سنتی آن هستند، تحقیقات علمی اخیر نیز بسیاری از این ادعاها را تایید کرده‌اند.

استفاده از قدرت طبیعت برای پیشگیری و درمان بیماری‌ها و مشکلات جسمی و روحی سابقه‌ای دیرینه دارد. در دوران معاصر، توجه دوباره‌ای به طبیعت و فواید آن معطوف شده و کمپین‌هایی در سرتاسر جهان برای ترویج مصرف محصولات طبیعی و ارگانیک ایجاد شده است. در این میان، قارچ‌ها به دلیل ارزش غذایی بالا مورد توجه قرار گرفته و تحقیقات گسترده‌ای بر روی خواص آن‌ها انجام شده است. خواص دارویی قارچ گانودرما از طریق شواهد علمی و مطالعات بالینی بر روی بیماران به اثبات رسیده و نشان‌دهنده تاثیرات مثبت آن بر سلامتی است.

گانودرما لوسیدوم و چیستی آن!

قارچ گانودرما لوسیدوم، شناخته‌شده به نام‌هایی چون قارچ ریشی و لینگزی، یکی از قدیمی‌ترین قارچ‌های دارویی است که انسان از آن برای درمان انواع بیماری‌ها مانند دیابت، سرطان، التهابات، زخم‌ها، و عفونت‌های باکتریایی و پوستی بهره گرفته است. این قارچ که به عنوان "قارچ جاودانگی" یا "علف آسمانی" در میان مردمان شرق آسیا نامیده می‌شود، از زمان‌های بسیار دور به خاطر خواص دارویی شگفت‌انگیزش مورد استفاده قرار گرفته است.

امروزه، با پیشرفت علم و تکنولوژی، پرورش این قارچ در گلخانه‌ها و بر روی کُنده‌های چوب و خاک اره به منظور تجارت و امرار معاش گسترده شده است. اولین تلاش‌ها برای کشت مصنوعی گانودرما لوسیدوم در سال 1969 در چین آغاز شد و از آن زمان، روش‌های مختلفی برای کشت این قارچ در شرایط مصنوعی به کار گرفته شده است.

قارچ گانودرما لوسیدوم به عنوان ماده‌ی اصلی در تولید انواع محصولات مانند چای، قهوه، مکمل‌های انرژی، تقویت‌کننده‌های سلامتی، نوشیدنی‌ها، محصولات پخته‌شده و لوازم آرایشی ضد پیری استفاده می‌شود. با وجود فواید بی‌شمار این قارچ، در برخی کشورها همچون ایران هنوز به اندازه دیگر محصولات گیاهی دارویی شناخته‌شده نیست. عمده تولید و مصرف این قارچ در کشورهایی نظیر چین، ژاپن، کره، مالزی، تایلند و ایالات متحده آمریکا است و بیشتر محصولات تولیدی برای مصرف داخلی آن کشورها هستند، در نتیجه، محصولات تولیدی از این قارچ دارویی در سایر نقاط جهان با قیمت‌های بالایی عرضه می‌شوند.

آیا قارچ گانودرما در کاهش وزن مؤثر است؟

 قارچ گانودرما شامل مواد فعالی است که می‌توانند روی متابولیسم بدن تأثیر گذار باشند، به طوری که احتمال کمک به جلوگیری از تجمع چربی و مقابله با اضافه وزن را دارد. این قارچ در آزمایشگاه‌ها و در شرایط آزمایشی برای بررسی اثراتش بر لاغری مطالعه شده است. مطالعات نشان داده‌اند که گانودرما می‌تواند در حیواناتی با رژیم غذایی پرچرب، کاهش وزن و افزایش میکروبیوم مفید روده را تسهیل کند. با این حال، اثربخشی قارچ گانودرما بر لاغری در انسان هنوز به طور کامل بررسی و تایید نشده است و مدارک موجود برای استفاده از آن به عنوان یک عامل کاهش وزن مستقیم ناکافی است.

قارچ گانودرما و فواید آن برای سلامتی قارچ گانودرما با خاصیت آنتی اکسیدانی خود، می‌تواند تاثیرات مثبتی بر عملکرد سیستم ایمنی داشته باشد و در کنترل سطح قند خون نیز مفید واقع شود. این قارچ ممکن است در بهبود یا پیشگیری از انواع بیماری‌ها کمک‌کننده باشد:

قارچ گانودرما و بیماری‌های ویروسی

قارچ گانودرما به خاطر تقویت سیستم ایمنی، می‌تواند در مقابله با بیماری‌های ویروسی مانند آنفولانزا نقش داشته باشد. همچنین، این قارچ ممکن است به سلامت گوارشی و کاهش ابتلا به بیماری‌های عفونی گوارشی کمک کند به لطف تاثیرش بر میکروبیوم روده.

قارچ گانودرما و سرطان

مطالعات نشان داده‌اند که گانودرما می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به سرطان کمک کند. این قارچ از طریق تقویت سیستم ایمنی و تحریک سلول‌های ایمنی مانند ماکروفاژها و سلول‌های T کشنده، ممکن است در مقابله با سلول‌های سرطانی موثر باشد.

قارچ گانودرما و ام اس

اگرچه تحقیقات بیشتری برای فهم کامل اثربخشی گانودرما در بیماری ام اس نیاز است، این قارچ می‌تواند با خاصیت ضد التهابی خود به طور غیرمستقیم در مدیریت بیماری ام اس موثر باشد.

قارچ گانودرما و دیابت

گانودرما ممکن است به کاهش قند خون و بهبود حساسیت به انسولین کمک کند، که در مطالعات حیوانی نشان داده شده است. این قارچ دارای ترکیبات فعالی است که می‌توانند در کنترل دیابت و کاهش عوارض آن مفید باشند.

ویتامین‌ها به عنوان ریزمغذی‌های حیاتی، نقش مهمی در حفظ سلامت و نشاط بدن دارند و به عنوان اجزای کلیدی در فرایند بدنسازی به شمار می‌آیند. کمبود ویتامین می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر روی توانایی بدن برای ساخت عضله و افزایش حجم داشته باشد. شایان ذکر است که فرآیند رشد و ترمیم عضلات پس از ورزش، در سطح سلولی و با کمک ویتامین‌ها و مواد معدنی متعدد رخ می‌دهد، که پنج مورد از آن‌ها اهمیت ویژه‌ای دارند.

نقش ویتامین‌ها در رشد و بازسازی عضلانی در بدنسازی

بدنسازان و ورزشکاران زمان زیادی را صرف تمرینات ورزشی می‌کنند و از رژیم‌های غذایی محدود پیروی می‌کنند تا توده عضلانی خالص خود را افزایش دهند و وزن کم کنند. اهمیت دارد که میزان کالری دریافتی به گونه‌ای تنظیم شود که مانع از فرایند عضله‌سازی نشود. تغذیه متناسب با نیازهای ورزشی به افزایش مصرف پروتئین کمک می‌کند، که به نوبه خود موجب رشد توده عضلانی بدون چربی و کاهش وزن می‌شود. استفاده بیش از حد و نادرست از مکمل‌ها می‌تواند خطراتی به همراه داشته باشد، بنابراین بسیار مهم است که میزان مصرف مکمل‌ها را با مشاوره پزشکی تنظیم کنید و برنامه غذایی متعادل و دقیقی را دنبال نمایید.

بررسی ویتامین‌های کلیدی برای رشد و بازسازی عضلات:

ویتامین D

ویتامین D نقش بسیار مهمی در فرایند رشد و بازیابی عضلانی ایفا می‌کند. این ویتامین برای فعال‌سازی تولیدش در بدن، به نور خورشید مستقیم نیاز دارد. علاوه بر اهمیتش در پیشگیری از بیماری‌ها و رایج بودن کمبود آن در بین افراد، ویتامین D به‌طور خاصی در تولید تستوسترون، هورمون کلیدی برای رشد عضلات، اهمیت دارد. تحقیقات نشان داده‌اند که مکمل‌های ویتامین D می‌توانند قدرت عضلانی را افزایش داده و به بهبود سنتز پروتئین کمک کنند، که بخشی از این تاثیرات به دلیل نقش آن در افزایش تستوسترون است. ویتامین D همچنین به سلامت استخوان‌ها کمک کرده و در کنار کلسیم و منیزیم، عناصر مهمی برای رشد استخوان، عمل می‌کند.

ویتامین C

ویتامین C به دلیل خواص آنتی‌اکسیدانی قوی‌اش، برای حفاظت از سلول‌های عضلانی در برابر آسیب‌های ناشی از رادیکال‌های آزاد شناخته شده است. این ویتامین نه تنها به تولید تستوسترون و دیگر هورمون‌های آنابولیک کمک می‌کند، بلکه در تشکیل کلاژن نیز نقش دارد، که برای حفظ بافت همبند مهم است. با افزایش استحکام کلاژن، مفاصل توانایی بیشتری برای تحمل بار و کاهش ریسک آسیب دیدگی پیدا می‌کنند. مطالعات نشان داده‌اند که مکمل‌های ویتامین C می‌توانند به کاهش درد عضلانی پس از تمرین و پیشگیری از اکسیداسیون گلوتاتیون کمک کنند، به این ترتیب به کاهش درد ناشی از درد عضلانی تاخیری (DOMS) و حفاظت از عضلات در سطح سلولی کمک می‌کند.

ویتامین E

شناخته شده به خاطر خواص درمانی برای پوست، ویتامین E بیش از آنچه بسیاری تصور می‌کنند برای عضله‌سازی مفید است. این ویتامین، که یک آنتی‌اکسیدان قوی محسوب می‌شود، از سلول‌های بدن در برابر آسیب‌های ناشی از رادیکال‌های آزاد حفاظت می‌کند. ورزش‌های شدید موجب تولید رادیکال‌های آزاد می‌شوند که به تنظیم استرس اکسیداتیو و کاهش آسیب عضلانی کمک می‌کند. ویتامین E نه تنها در کاهش استرس اکسیداتیو مؤثر است بلکه در پیشگیری و درمان آترواسکلروز کاروتید نیز نقش دارد، به این ترتیب جریان خون و رساندن مواد مغذی به عضلات را بهبود می‌بخشد.

ویتامین‌های گروه B (B6، فولات و B12)

ویتامین‌های B6 و B12، هر دو نقش مستقیمی در متابولیسم پروتئین‌ها دارند و مصرف بالای پروتئین نیاز به مقادیر بیشتری از ویتامین B6 را افزایش می‌دهد. ویتامین B6 برای جذب بهتر ویتامین B12 ضروری است. این ویتامین‌ها با هم در تولید گلبول‌های قرمز خون و تقویت سیستم ایمنی نقش دارند، که هر دو برای رشد و ترمیم عضلات اهمیت دارند. اسید فولیک در کنار ویتامین‌های B6 و B12 به کاهش هموسیستئین کمک کرده و جریان خون را بهبود می‌بخشد.

ویتامین A

اگرچه ویتامین A بیشتر به خاطر فوایدش برای چشم شناخته شده است، اما نقش مهمی در سنتز پروتئین و در نتیجه در رشد عضلات دارد. با افزایش سنتز پروتئین، سطوح ویتامین A کاهش می‌یابد، نشان‌دهنده نیاز آن برای تجزیه پروتئین در فرایند بازسازی عضلات است. ویتامین A همچنین بر تستوسترون، هورمون کلیدی برای عضله‌سازی، تأثیر دارد و به تقویت رشد استخوان و سلول‌های جوان کمک می‌کند، که این امر به تقویت ساختاری عضلات منجر می‌شود.

در نهایت، کلید دستیابی به موفقیت در زمینه ورزشی، تغذیه مناسب و استفاده عاقلانه از مکمل‌ها است. مطمئن شوید که از طریق یک برنامه غذایی متنوع، که شامل طیف گسترده‌ای از ویتامین‌ها و مواد مغذی است، زحماتتان را به بار نشانده‌اید. با خوردن انواع غذاها، نوشیدن مقدار کافی آب و مصرف مکمل‌های تخصصی، به اهداف تناسب اندام و بهبود عملکرد ورزشی خود دست یابید. از مکمل‌های پروتئینی گرفته تا اسیدهای آمینه، ما هر آنچه برای رسیدن به اهداف ورزشی خود نیاز دارید را ارائه می‌دهیم. برای اطمینان از تأمین مواد مغذی ضروری برای بدنتان، قبل از شروع هر برنامه جدید مکمل، حتما با پزشک مشورت کنید.

کلاژن، پروتئینی حیاتی برای سلامت و زیبایی پوست است که به پوست استحکام بخشیده و آن را جوان و زیبا نگه می‌دارد. مصرف مکمل‌های کلاژن می‌تواند به تأخیر انداختن فرآیند پیری پوست کمک کند. کلاژن‌سازی یکی از مهم‌ترین راه‌ها برای پیشگیری از ظاهر شدن چین و چروک است. عواملی چون افزایش سن، آسیب‌های ناشی از رادیکال‌های آزاد، تابش اشعه‌های فرابنفش و سایر عوامل محیطی می‌توانند به کاهش تولید کلاژن در بدن منجر شوند، که نتیجه‌ی آن پیری زودرس و ظاهر شدن خطوط ریز بر روی پوست است. در بخش‌های بعدی این مقاله، که توسط دکتر فهیمه مطلبی، متخصص پوست و مو و زیبایی، تهیه شده، به بررسی جامع کلاژن و معرفی بهترین مکمل‌های کلاژن‌ساز برای پوست خواهیم پرداخت. همچنین، به بررسی ژل الانسه برای جوانسازی صورت در وب‌سایت دکتر مطلبی اشاره خواهد شد.

کلاژن چیست؟

کلاژن یک پروتئین پیچیده است که به وفور در بدن، به‌خصوص در دوران جوانی، یافت می‌شود. نام کلاژن از کلمه‌ی یونانی «Kolla» به معنی «چسب» گرفته شده است، و در واقع، به عنوان چسبی عمل می‌کند که اجزاء پوست و سلول‌های آن را به یکدیگر متصل می‌سازد. کلاژن ۳۰ درصد از کل پروتئین‌های بدن را تشکیل می‌دهد و در ساختار پوست، عضلات، استخوان‌ها، و رباط‌ها نقش دارد. این پروتئین از اسیدهای آمینه‌ای مانند پرولین، گلیسین، و هیدروکسی پرولین ساخته شده و به شکل یک ساختار مارپیچ سه‌گانه قرار می‌گیرد. بدن برای ساخت این ساختار پیچیده به مقادیر مناسبی از ویتامین C، روی، مس، و منگنز نیاز دارد. با افزایش سن، میزان تولید کلاژن در بدن کاهش یافته و کیفیت آن نیز دچار تغییر می‌شود، به ویژه در زنان پس از یائسگی و در افراد بالای ۶۰ سال که کاهش تولید کلاژن در آن‌ها به‌طور طبیعی اتفاق می‌افتد.

اهمیت مصرف مکمل‌های کلاژن ساز

استفاده از مکمل‌های کلاژن امروزه بیش از هر زمان دیگری ضروری به نظر می‌رسد. با افزایش سن، میزان تولید کلاژن در بدن به شکل طبیعی کاهش پیدا می‌کند، که این امر می‌تواند منجر به پدیدار شدن خطوط ریز و چروک‌های پوستی، ضعف در استحکام استخوان‌ها و مفاصل گردد. در چنین شرایطی، مصرف مکمل‌های کلاژن به عنوان یک استراتژی اثربخش برای ترمیم و تقویت کلاژن بدن عمل می‌کند. مکمل‌های کلاژن شامل پپتیدهایی هستند که نقش مستقیمی در تولید کلاژن نو و بازسازی بافت‌های بدن دارند. علاوه بر این، مصرف منظم این مکمل‌ها به حفظ رطوبت و انعطاف‌پذیری پوست، کاهش نشانه‌های پیری و بهبود وضعیت سلامت مفاصل می‌افزاید.

چه مدت زمانی باید مکمل کلاژن مصرف شود؟

با توجه به اینکه فرایند تولید کلاژن در بدن به آهستگی انجام می‌پذیرد، برای مشاهده اثربخشی مکمل‌های کلاژن بر پوست، نیاز به حداقل هشت هفته مصرف مداوم است. همچنین، برای بهره‌مندی از فواید آن بر روی مفاصل، لازم است مصرف این مکمل‌ها به مدت حداقل دوازده هفته ادامه یابد.

بهترین زمان برای مصرف مکمل کلاژن

مکمل‌های کلاژن با داروها یا مواد مغذی دیگر تداخل ندارند، بنابراین زمان مصرف آن‌ها تأثیری بر میزان جذبشان نخواهد داشت. در مواردی که مصرف کلاژن ممکن است منجر به نفخ یا مشکلات گوارشی شود، توصیه می‌شود که این مکمل‌ها صبح‌ها همراه با اسموتی، چای، یا قهوه مصرف شوند. همچنین، مطالعات نشان داده‌اند که مصرف مکمل‌های کلاژن می‌تواند در بهبود کیفیت خواب مؤثر باشد، از این رو برای داشتن خوابی آرام و راحت، می‌توان آن‌ها را قبل از خواب مصرف کرد.

مواد مغذی مفید در مکمل‌های کلاژن شامل:

1. ویتامین C: برای سنتز کلاژن، ویتامین C به عنوان منبع ضروری عمل می‌کند. مکمل‌های کلاژن با کیفیت عالی اغلب حاوی این ویتامین هستند تا تولید کلاژن را حمایت و جذب آن را بهینه‌سازی کنند.
2. اسید هیالورونیک: شناخته شده برای خاصیت آبرسانی قوی خود، اسید هیالورونیک با حفظ رطوبت و افزایش خاصیت الاستیک پوست، کلاژن را تکمیل می‌کند.
3. آنتی‌اکسیدان‌ها: ویتامین E، رسوراترول، و عصاره چای سبز، حفاظت آنتی‌اکسیدانی ارائه می‌دهند و با رادیکال‌های آزاد که می‌توانند به کلاژن آسیب بزنند و روند پیری را تسریع کنند، مقابله می‌کنند.
4. بیوتین و سیلیس: این مواد به حفظ سلامت مو، پوست، و ناخن‌ها کمک کرده و از فواید کلی کلاژن برای زیبایی و درخشندگی پشتیبانی می‌کنند.

کلاژن و جوان‌سازی پوست

کلاژن به عنوان یک عامل مهم جوان‌سازی پوست شناخته می‌شود، به طوری که عبارت "بهترین مکمل کلاژن برای پوست" در میان عبارات پرجستجو در اینترنت قرار گرفته است. تحقیقات نشان داده‌اند که مکمل‌های حاوی کلاژن ممکن است با کاهش چین و چروک، حفظ رطوبت و بهبود الاستیسیته پوست، روند پیری را به تأخیر بیندازند و به بدن در تولید کلاژن کمک کنند. این مکمل‌ها همچنین ممکن است تولید پروتئین‌های دیگری مانند الاستین و فیبریلین را تقویت کنند که به ساختار پوست کمک می‌کنند.

کلاژن برای مفاصل

کاهش کلاژن در بدن می‌تواند خطر ابتلاء به بیماری‌های تحلیل برنده مفصلی مانند استئوآرتریت را افزایش دهد. برخی مطالعات نشان می‌دهند که مکمل‌های کلاژن ممکن است با حفظ یکپارچگی غضروف، به کاهش علائم استئوآرتریت و درد مفصل کمک کنند و به مهار تجزیه استخوان که به پوکی استخوان منجر می‌شود، کمک نمایند.

کلاژن و سلامت قلب

تحقیقات حاکی از آن است که مکمل‌های کلاژن ممکن است به کاهش خطر بیماری‌های قلبی کمک کنند، زیرا کلاژن ساختاری انعطاف‌پذیر را برای شریان‌ها فراهم می‌کند. کاهش کلاژن می‌تواند به کاهش کشسانی شریان‌ها و آترواسکلروز منجر شود، که می‌تواند ریسک حمله قلبی و سکته مغزی را افزایش دهد.

کلاژن برای مو و ناخن

مصرف مکمل‌های کلاژن نیز در حفظ استحکام ناخن‌ها و پیشگیری از شکنندگی آن‌ها مؤثر است و به رشد و حفظ سلامت مو با کمک به تولید کراتین، پروتئین اصلی مو، کمک می‌کند.

کراتین به عنوان یک مکمل پرطرفدار در میان ورزشکاران پرورش اندام شناخته می‌شود؛ اما سوال اصلی این است که چه زمانی برای مصرف آن بهینه است؟ برای ورزشکارانی که در حوزه بدنسازی فعالیت می‌کنند یا علاقه‌مند به تمرینات پرورش اندام هستند، آگاهی از مکمل کراتین و نقش آن در ساخت عضله و شکل‌دهی به بدن اهمیت دارد. این مکمل نقش مؤثری در افزایش زیبایی ظاهری اندام و تقویت عضله‌سازی دارد.

کراتین چیست؟

 کراتین، یک ترکیب طبیعی موجود در بدن است که عمدتاً برای تولید انرژی در سلول‌ها و بافت عضلانی حین انجام فعالیت‌های ورزشی شدید به کار می‌رود. بدن به طور طبیعی حدود دو درصد از نیازهای کراتینی خود را تولید می‌کند، اما در مواردی که هدف افزایش حجم عضلانی و بهبود عملکرد ورزشی است، نیاز به مقادیر بیشتری از کراتین احساس می‌شود. این ماده، که از نظر شیمیایی به آمینواسیدها نزدیک است و از ترکیباتی مانند آرژنین و گلیسین سنتز می‌شود، اکنون به عنوان یک مکمل خوراکی برای کمک به افراد بدنساز در عضله‌سازی و افزایش سطح انرژی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این مقاله، به بررسی کامل مکمل کراتین، بهترین زمان‌های مصرف آن برای دستیابی به نتایج مطلوب، فواید، احتمالی عوارض جانبی و دیگر جنبه‌های مرتبط با استفاده از آن پرداخته‌ایم. اگر به دنبال اطلاعات جامعی درباره این مکمل معجزه‌آسا هستید، با ما همراه باشید.

اثرات مصرف کراتین چیست؟

مصرف مکمل کراتین تاثیرات قابل توجهی بر روی رشد عضلانی و عضله‌سازی دارد. تحقیقات، از جمله یک مطالعه معتبر در سال 2019، نشان داده‌اند که کراتین، چه همراه با تمرینات مقاومتی و چه بدون آن، توانایی بهبود توده عضلانی و قدرت ماهیچه‌ها را حتی در افراد مسن دارد. مصرف این مکمل در کنار تمرینات ورزشی، رشد فیبر عضلانی را دو تا سه برابر افزایش می‌دهد، نسبت به زمانی که بدون مکمل تمرین می‌کنید. بر اساس منابع علمی معتبر، کراتین به عنوان موثرترین مکمل برای افزایش قدرت و حجم عضلات شناخته می‌شود.

اثرات کوتاه مدت مصرف کراتین شامل:

• افزایش قدرت و عملکرد ورزشی: کراتین به عضلات اجازه می‌دهد تا انرژی بیشتری تولید کرده و در نتیجه، عملکرد ورزشی بهبود یابد. این به ویژه در تمرینات شدید و انفجاری، مانند وزنه برداری و دوی سرعت، مفید است.
• افزایش حجم عضلات: کراتین در افزایش حجم عضلات نقش دارد، عمدتاً به دلیل احتباس آب در سلول‌های عضلانی.

اثرات بلند مدت مصرف کراتین عبارتند از:

• تداوم اثرات کوتاه مدت: افزایش استقامت و تحمل بدن نسبت به فعالیت‌های ورزشی، کاهش زمان استراحت بین حرکات انفجاری و امکان افزایش مدت زمان فشار ورزشی بر عضله، که به عنوان TUT شناخته می‌شود، با مصرف مداوم کراتین افزایش می‌یابد.
• افزایش رشد عضلانی: کراتین به تقویت رشد عضلانی کمک می‌کند، از طریق ترویج سنتز پروتئین در عضلات.
• بهبود سلامت ناخن: کراتین ممکن است به افزایش استحکام ناخن‌ها کمک کند و در نتیجه، احتمال شکستگی آن‌ها را کاهش دهد.

• مکمل‌های کراتین به دلیل فواید قابل توجه‌شان در بین ورزشکاران بدنساز محبوبیت زیادی دارند، بنابراین انتخاب بهترین زمان برای مصرف آن‌ها اغلب مورد توجه قرار می‌گیرد. مصرف کراتین معمولاً در یکی از سه زمان زیر توصیه می‌شود:

  قبل از تمرین: بسیاری از ورزشکاران ترجیح می‌دهند کراتین را پیش از شروع فعالیت بدنی مصرف کنند تا به این ترتیب، سلول‌های عضلانی با انرژی بیشتری بارگذاری شوند. این افزایش سطح کراتین در بدن به معنای تولید ATP بیشتر است که نتیجه‌اش افزایش قدرت و توانایی برای انجام تمرینات با شدت بالاتر خواهد بود.

  بعد از تمرین: دوره ریکاوری پس از تمرین از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، چراکه عضلات تحت فشار و تنش قرار گرفته‌اند و نیازمند تغذیه و بازسازی هستند. مصرف کراتین در این زمان به تغذیه عضلات کمک کرده و فرآیند ریکاوری و رشد آن‌ها را تسریع می‌بخشد. توصیه می‌شود که کراتین همراه با کربوهیدرات‌ها و پروتئین‌ها مصرف شود تا جذب مواد مغذی بهینه‌تر صورت گیرد.

  در زمان دلخواه: برخی ورزشکاران بر این باورند که زمان دقیق مصرف کراتین چندان مهم نیست و آن را متناسب با شرایط و ترجیحات شخصی خود تنظیم می‌کنند.

  بر اساس پژوهش‌ها، بهترین زمان برای مصرف کراتین، نیم ساعت پیش از تمرین و بلافاصله پس از آن است، با توصیه به مصرف 5 گرم در هر دوز. این می‌تواند به صورت یک دوز کامل قبل یا بعد از تمرین یا تقسیم‌شده بین این دو زمان باشد. حتی در روزهایی که تمرینی انجام نمی‌دهید، توصیه می‌شود کراتین را صبح و شب مصرف کنید. دوز مصرفی پیشنهادی بسته به وزن بدن متغیر است، اما به طور کلی، روزانه 5 گرم توصیه می‌شود.

برای چاقی چه قرصی بخوریم؟

مشورت با یک متخصص تغذیه قبل از شروع هر نوع برنامه رژیم غذایی یا استفاده از قرص‌های افزایش وزن را تأکید می‌کنیم. اطمینان از سلامتی، متابولیسم و فرآیند سوخت و ساز بدن با انجام معاینات پزشکی و آزمایشات ضروری است. در صورت تصمیم به استفاده از قرص‌های افزایش وزن، مهم است که فقط از داروهایی با مواد طبیعی، ایمن، بدون عوارض جانبی و تأیید شده توسط سازمان غذا و دارو استفاده نمایید. این قرص‌ها باید از داروخانه‌های معتبر تهیه شوند. در ادامه، انواع مؤثر و مطمئن قرص‌های افزایش وزن که می‌توانند به صورت ایمن به افزایش وزن کمک کنند و همچنین نیازهای تغذیه‌ای بدن را برآورده سازند، معرفی می‌شوند.

آیا ویتامین‌ها شما را چاق می‌کنند؟

در دنیای ورزش و تغذیه، موضوعی که اغلب مورد بحث قرار می‌گیرد این است که آیا مصرف ویتامین‌ها می‌تواند به افزایش وزن کمک کند یا خیر. مولتی‌ویتامین‌ها، به ویژه در میان ورزشکاران، به دلیل نقش آنها در بهبود عملکرد و افزایش توده عضلانی، بسیار محبوب هستند. تحقیقات گوناگونی درباره تأثیر ویتامین‌ها بر وزن انجام شده است، که نتایج متفاوتی ارائه داده‌اند؛ برخی نشان داده‌اند که ویتامین‌ها ممکن است به کاهش وزن کمک کنند، در حالی که دیگران از نقش آنها در افزایش وزن پشتیبانی می‌کنند. با این حال، باید توجه داشت که ویتامین‌ها به تنهایی عامل چاقی نمی‌شوند، زیرا فاقد کالری یا چربی‌های کافی برای ایجاد تغییر محسوس در وزن هستند. با این حال، آنها می‌توانند به صورت غیرمستقیم، به ویژه هنگامی که همراه با برنامه‌ریزی دقیق تمرینی و رژیم غذایی مناسب مصرف شوند، به ورزشکاران در افزایش توده عضلانی کمک کنند.

از طرف دیگر، در صورتی که بدن دچار کمبود ویتامین‌های خاصی باشد، استفاده از مکمل‌های آنها می‌تواند به بهبود متابولیسم و کارایی اعضای بدن کمک کند، که بسته به وضعیت فردی ممکن است منجر به افزایش یا کاهش اشتها شود. برخی ویتامین‌ها برای رشد ماهیچه‌ها و جذب چربی‌ها ضروری هستند.

در میان ویتامین‌هایی که می‌توانند به افزایش وزن کمک کنند، ویتامین A از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، زیرا این ویتامین محلول در چربی، نقش حیاتی در بازسازی بافت‌های عضلانی و سنتز پروتئین دارد و بنابراین، به طور گسترده‌ای برای عضله‌سازی استفاده می‌شود. همچنین، ویتامین A در تبدیل گلوکز به گلیکوژن، که یک فرآیند مهم برای ذخیره انرژی در بدن است، نقش دارد. این ویتامین به طور طبیعی در مواد غذایی مانند سیب زمینی شیرین، فلفل قرمز، سبزیجات برگدار سبز، کدو تنبل، هویج، کاهو، طالبی، و زردآلو خشک یافت می‌شود و برای کسانی که به دنبال افزایش وزن هستند، مفید است.

قرص زینک

زینک، یک ماده معدنی حیاتی است که در بسیاری از فرآیندهای بیولوژیکی بدن نقش کلیدی ایفا می‌کند. کمبود زینک می‌تواند به اختلالاتی نظیر کاهش اشتها و تأخیر در رشد منجر شود، اما اثرات دقیق آن بر افزایش اشتها و تأثیر بالقوه در چاقی هنوز مورد بررسی و تحقیق است.

افزایش اشتها: زینک در تنظیم تولید و فعالیت هورمون‌ها و ناقل‌های عصبی متنوع، که بر اشتها تأثیر می‌گذارند، نقش دارد. تحقیقاتی وجود دارد که زینک را به تنظیم نوروپپتیدهای کلیدی مرتبط با حس گرسنگی و سیری، مانند گرلین و لپتین، مرتبط می‌دانند.

رابطه بین زینک و چاقی: این رابطه پیچیده است. از یک سو، کمبود زینک با مشکلات مربوط به متابولیسم گلوکز و مقاومت به انسولین مرتبط است، که هر دو می‌توانند به عنوان فاکتورهای خطر برای چاقی در نظر گرفته شوند. از سوی دیگر، زینک در متابولیسم چربی‌ها و عملکرد بافت چربی مؤثر است. مطالعاتی وجود دارند که نشان می‌دهند مصرف مکمل‌های زینک با کیفیت بالا ممکن است در افرادی که با کمبود زینک مواجه هستند، به افزایش اشتها و تغییرات در وزن و تمایل به چاقی کمک کند.

دلایل چاق نشدن افراد چیست؟

برخی اشخاص با وجود مصرف غذای کافی یا حتی بیش از حد، همچنان با چالش لاغری مواجه هستند، که این مسئله می‌تواند منجر به مشکلات جسمی و برخی بیماری‌ها گردد. برای رسیدن به راه‌حل‌های درمانی موثر و پایدار، ابتدا باید دلایل اصلی عدم افزایش وزن فرد شناسایی شوند، که عبارتند از:

• ژنتیک: لاغری در برخی افراد به دلیل ویژگی‌های ژنتیکی است که بر متابولیسم، سیستم عصبی و پاسخ‌های بدن به مواد غذایی تأثیر می‌گذارد، که این امر چاق شدن را برایشان دشوار می‌سازد.
• سوء تغذیه: نداشتن رژیم غذایی مناسب و مصرف کالری کمتر از میزان نیاز بدن می‌تواند دلیل دیگری برای عدم افزایش وزن باشد.
• فعالیت بدنی زیاد: افراد با سطح فعالیت بدنی بالا، از جمله انجام کارهای فیزیکی سنگین و ورزش‌های طاقت‌فرسا، ممکن است به دلیل کمبود انرژی با مشکل افزایش وزن مواجه شوند.
• متابولیسم بالا: کالری‌های دریافتی توسط برخی افراد به سرعت مصرف شده و این امر افزودن وزن را برای آنها دشوار می‌کند.
• بیماری‌ها: برخی بیماری‌ها مانند مشکلات تیروئید، دیابت، و ناراحتی‌های گوارشی می‌توانند به کاهش اشتها یا لاغری شدید منجر شوند.
• استرس و اضطراب: این عوامل روانی می‌توانند باعث کاهش اشتها یا افزایش مصرف کالری شده، لاغری را به دنبال داشته باشند.
• اختلالات غذایی: اختلالاتی مانند بی‌اشتهایی عصبی می‌توانند موجب کاهش وزن و لاغری شوند.
• مصرف برخی داروها: استفاده از داروهایی که کاهش اشتها را به همراه دارند.